Krajobraz

Słowo „krajobraz” przywołuje w pamięci odwiedzane miejsca, widoki, panoramy, wywołuje odczucia związane z pięknem przyrody, kulturą czy historią. Często nasze skojarzenia o krajobrazie ilustrują miejsca, z którymi łączą nas wspomnienia, doświadczenia i przeżycia. Kontemplacja krajobrazu przynosi wyciszenie, skłania do refleksji, rozwija wrażliwość, pobudza zmysł twórczy.

Zmienność i różnobarwność zależna chociażby od pory dnia, są w krajobrazie nierozłączne, potęgując zachwyt utrwalany na zdjęciach.

Sylwetka kościoła z trzema wieżami na tle oświetlonego na czerwono przez zachodzące słońce nieba
Bielany, Bielańsko-Tyniecki Park Krajobrazowy. Fot. P. Ciaptacz
Na zmarszczonej wiatrem powierzchni zbiornika wodnego widoczna sylwetka jachtu oraz pomostu. Wokół zbiornika rosną trzciny i drzewa.
Zalew Chechło, Tenczyński Park Krajobrazowy. Fot. P. Ciaptacz

Krajobrazy małopolskich parków krajobrazowych

Krajobraz jurajski:

Porośnięta trawą i drzewami dolinka. Na zboczach szare skały. Niewielki obłoki na niebie.
Dolina Kobylańska, Park Krajobrazowy Dolinki Krakowskie. Fot. M. Sekuła

Krajobraz pogórzański:

Mozaika kolorowych pól, w tle wzgórza porośnięte drzewami.
Bruśnik, Ciężkowicko-Rożnowski Park Krajobrazowy. Fot. P. Buglewicz

Krajobraz górski:

Krajobraz gór, na pierwszym planie drzewa
Popradzki Park Krajobrazowy. Fot. J. Dragon

Za główne kryterium klasyfikacji krajobrazów w parkach krajobrazowych przyjęto stopień przekształcenia w wyniku działalności człowieka:

🌳krajobraz zbliżony do naturalnego to obszar, na którym działalność człowieka nie spowodowała istotnych zmian: lasy, naturalne doliny rzeczne ze starorzeczami, roślinnością nadwodną, wodną i szuwarową, łąki, torfowiska i bagna.

Niewielka rzeka z brzegami porośniętymi niską roślinnością, w tle zalesione wzgórze.
Rzeka Biała, Ciężkowicko-Rożnowski Park Krajobrazowy. Fot. P. Łabuz-Walczak
Otoczony lasem staw, na który padają promienie słońca.
Czarny Staw, Puszcza Dulowska (Tenczyński Park Krajobrazowy). Fot. P. Ciaptacz

🌾krajobraz naturalno-kulturowy to obszar, gdzie elementy przestrzenne związane z działalnością człowieka pozostają w harmonii ze środowiskiem przyrodniczym: tereny rolniczo-leśne poza obszarami ścisłej zabudowy, urozmaicone często dolinkami cieków wodnych, zadrzewieniami śródpolnymi, pojedynczymi zabudowaniami, kompleksy stawów rybnych i eksploatowanych torfowisk, obszary młodych nasadzeń leśnych.

Zielone pola, wśród nich pojedyncze drzewa i krzewy. Błękitne niebo z białymi obłokami.
Styrki, Ciężkowicko-Rożnowski Park Krajobrazowy. Fot. P. Łabuz-Walczak
Łagodne wzgórza pokryte polami i zadrzewieniami. Pomiędzy nimi wije się droga.
Czermna, Park Krajobrazowy Pasma Brzanki. Fot. M. Sekuła

⛪krajobraz kulturowy obejmuje obszary intensywnej gospodarki człowieka, wprowadzającej daleko idące zmiany w układzie warunków naturalnych: tereny rolne na obszarach intensywnie użytkowanych pól i łąk oraz sadów i ogrodów poza zasięgiem zabudowy wsi, zabudowane tereny wiejskie i podmiejskie z zielenią urządzoną w postaci parków i ogrodów przydomowych, a także tereny intensywnej zabudowy miejskiej oraz tereny historycznych założeń dworsko-parkowych, zabytkowych cmentarzy, historycznych układów urbanistycznych.

Oświetlona latarniami uliczka, przy niej brukowany chodnik i szereg starych domów z podcieniami.
Ciężkowice, Ciężkowicko-Rożnowski Park Krajobrazowy. Fot. K. Musiał
Widok z lotu ptaka na niewielkie, położone wśród zalesionych wzgórz miasteczko. Na pierwszym planie zamek.
Stary Wiśnicz, Wiśnicko-Lipnicki Park Krajobrazowy. Fot. P. Buglewicz

Krajobraz to przestrzeń, której wygląd zależy od tego jak nią gospodarujemy, w której zachodzą procesy naturalne oraz te regulowane przez człowieka. Najlepiej, aby jedne i drugie wzajemnie się uzupełniały tworząc uporządkowany i harmonijny obraz, otoczenie przyjazne człowiekowi. Połączenie tych procesów bywa złożone i trudne w zachowaniu równowagi wizualnej, dlatego potrzebne jest kierowanie się zasadami zrównoważonego rozwoju. Tworzenie nowego musi przebiegać z poszanowaniem starego czy już zastanego, a czasem musi po prostu znaleźć inne miejsce lub przybrać inną formę. W przestrzeni pojawia się coraz więcej elementów dysharmonijnych, których obecność zaburza walory estetyczne widoku lub powoduje, że zostały one utracone, często bezpowrotnie. Widzimy to często, kiedy oczarowani jakimś miejscem chcemy je uwiecznić i… coś w tym widoku przeszkadza, coś go szpeci, zasłania, jakiś element nie pasuje formą, kolorem, skalą, charakterem. O ile naturalne składniki tworzące krajobraz są odbierane pozytywne, to już te tworzone i lokowane w przestrzeni przez człowieka często wpływają na nią negatywnie.

Dobre nawyki i poczucie odpowiedzialności za otaczającą nas przestrzeń.

Czy my sami mamy wpływ na to jak wygląda otoczenie? Oczywiście! Kilka podpowiedzi jak można to robić:

🏠poprzez inspirowanie się tradycyjną zabudową danego regionu i w sposób twórczy zachowanie tożsamości miejsca w nowej zabudowie;

🌻poprzez zakładanie i odtwarzanie tradycyjnych ogródków przydomowych, sadzenie oraz prawidłowe przycinanie rodzimych drzew i krzewów w przestrzeniach prywatnych oraz publicznych;

🛖poprzez renowację starej i zabytkowej zabudowy wraz z nadawaniem jej nowych funkcji pozwala na uratowanie wielu wartościowych opuszczonych budynków, dzięki czemu zachowane zostaje dziedzictwo kulturowe;

☝️poprzez wpasowywanie zabudowy w naturalne ukształtowanie terenu oraz niezabudowywanie wierzchowin.

Dla zabudowy na terenach Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego opracowano katalogi form i wzorców architektury, stanowiące zbiór tradycyjnych elementów i rozwiązań architektonicznych w nawiązaniu do miejscowej tradycji budowlanej. Katalogi te, czerpiąc ze źródła lokalnej kultury gmin położonych w Parkach, wskazują formę, materiały wykończeniowe i kolorystykę harmonizującą z krajobrazem. Katalogi dostępne są w poszczególnych oddziałach i na stronie ZPKWM.

Tekst: Magdalena Sekuła

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *